Pierwsza pisemna wzmianka o „domu ogrodnika“ w Boitzenburgu po raz pierwszy  pojawia się w roku 1780 na planie zamku i pałacu w Boitzenburgu. Dolna część przysłupowa z ręcznie zbijanych desek dębowych może być jeszcze starsza.

Wyższa część muru pruskiego pochodzi z około 1880 roku. Dotyczy to również różańców na kalenicach oraz elementów dekoracyjnych przy oknach, balkonach i pod kalenicami. W tym czasie wykonano również nietypowe dla Uckermark pokrycie dachowe z łupka. Wrażenia hrabiego von Arnim z podróży po Norwegii i Szwajcarii były z pewnością inspiracją do rozbudowy i przebudowy domu.

Domek ogrodnika należy do wewnętrznej części zamkowej, która jest otoczona murem z cegły. Pozostałości tego muru można jeszcze znaleźć po obu stronach szczytu ulicy. Dom przeznaczony jest na mieszkanie dla ogrodnika zamkowego, jego pomocników, a także czeladników.