Z początkiem wieku XVIII zabudowania gospodarcze  zostają przeniesione z wyspy zamkowej – powstaje dwór. Do XIX wieku był on stale rozbudowywany i modernizowany, służył do zaopatrywania rodziny hrabiego oraz stanowił swojego rodzaju gospodarcze zaplecze dla pracowników majątku hrabiego. W gospodarstwie znajdują się stajnie dla bydła mlecznego, cieląt, trzody chlewnej oraz koni roboczych. Do tego dochodzą niezbędne dla rolnictwa warsztaty, takie jak kuźnia i warsztat kołodziejski.

Na skraju posesji znajduje się owczarnia. Dochody finansowe destylarni są znaczące dla całej gospodarki majątku. Imponujące stodoły zapewniają odpowiednie zaplecze magazynowe. Kompleks gospodarczy dopełniają baraki przeznaczone dla żniwiarzy oraz mieszkania dla robotników rolnych (długi dom).

W 1945 r. w majątku przez krótki czas kwaterują żołnierze Armii Czerwonej. Podczas reformy rolnej poszczególne budynki są przydzielane nowym osadnikom. W  gospodarstwie Boitzenburg swoją siedzibę i biuro ma również Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna (LPG) „Philip Müller“ .